Het makelaarsjargon verdient apart aandacht tijdens de lessen Nederlands in ons middelbaar onderwijs. De stijlfiguur van het eufemisme lijkt voor de vastgoedbranche te zijn uitgevonden. Het is niet voor niets dat de professionele huizenverkopers geen verklarende woordenlijst voegen bij hun advertenties, want dat kost geld.

De volgende voorbeelden moeten argeloze aspirant-kopers zich ter harte nemen alvorens zij zich in de armen storten van de huizenbemiddelaars.

Als van het huis waarop u uw oog hebt laten vallen wordt gesteld dat de de keuken “op bescheiden schaal is gemoderniseerd”, moet u er niet gek van opkijken dat dit niet veel meer betekent dan dat er een losse magnetron op een schap is geplaatst.

Dat kan altijd nog erger, want als de makelaar u vertelt dat de woning haar “authentieke elementen” heeft behouden, wil dat waarschijnlijk zeggen dat er de afgelopen jaren helemaal niets aan onderhoud en modernisering is gedaan.

De “stadstuin” waarover wordt gesproken zal mogelijk niet meer zijn dan een ommuurd binnenplaatsje van maximaal 9 m², waar geen spatje zon naar binnen schijnt en waar u beter geen fietsen kunt stallen in verband met het hoge vochtgehalte.

Pas op, als de woning volgens de advertentietekst staat in “een gewilde buurt”. Trek dan maar vast een dikke portemonnee, want die gewilde buurt is niets ander dan een goudkust voor makelaars waar prijsopdrijving tot kunst is verheven.

Ook bij de aanbeveling “vrijstaande huizen” is het oppassen geblazen. Bij vrijstaande huizen denk je al gauw aan grote woningen op ruime kavels. Soms is dat echter niet het geval en staan de huizen zo dicht tegen elkaar aan dat je er ternauwernood met een fiets aan de hand tussendoor kunt lopen, zodat er feitelijk eerder sprake is van losstaande huizen.

Op huizenjacht gaan is een feest, maar dan vooral voor mensen die voldoende taalgevoel hebben en plezier beleven aan de creatieve manipulaties van de copywriters van de makelaars.