De Nederlandse taal is mooi

het is een machtig instrument.

Toch houd ik vandaag een warm pleidooi

om uit het rijk’ assortiment

van woorden en begrippen

één van die duizenden te wippen.

Luister naar mijn argument.

 

Eigenlijk, dat is het woord

dat ik vandaag wil wraken.

Let erop, als u het hoort,

als men iets duidelijk wil maken,

in private sfeer of in de krant

dan schept dát woord toch juist weer mist,

en leidt dan vaak tot misverstand

of echtelijk twist.

 

Het kiest niet voor vertrouwen

maar is meer van nuance.

Je kunt er niet op bouwen;

biedt meer uitvluchten dan kansen.

 

Het is niet uitgesproken koud,

of onverdraag’lijk warm,

het is van alles wat, het houdt

wat slagen om de arm.

 

Eigenlijk, dat is onaf;

je kunt er niet op bogen.

Dat woord, dat is een beetje laf;

het is meer van gedogen.

 

Het is niet zwart, het is niet wit,

een antwoord geeft ’t niet, dat woord:

het is het allemaal.

Wat blijkt? Aan ‘t einde van de rit

wijst eigenlijk op zelfmoord,

gewoon suïcidaal.

 

U hebt nu mijn betoog gehoord.

Ik eis kordate stappen:

Rap uit het lexicon dat woord!

Weg ermee. Nu! Schrappen!