Dichterbij

Je waant jezelf een componist druk in de weer met letters en woorden. Niet direct afhankelijk van mooier weer en hogere temperaturen niet opgejaagd door storm of tier of deadline. Je laat je niet vangen in door anderen bedachte vormen en voorschriften maar geeft jezelf voorrang op de kruising de rotonde en de splitsing keert om op een doodlopende weg. Begroet een zich opdringende metafoor en werpt hem weer net zo makkelijk van je. Net zo makkelijk. Net zo makkelijk. Net zo makkelijk. (Je herhaalt jezelf soms omdat je weet dat juryrapporten daar soms lovend over verhalen en je bent daar gevoelig voor.) Maar schrijven om een jury te behagen gaat toch ook jou veel te ver.

De vorm waarin jij soms je gedichten giet is niet of nauwelijks te onderscheiden van regulier proza behalve dan misschien de beperkte interpunctie die het lezen ervan overigens niet veel makkelijker maakt integendeel. Je bent een man van het metrum maar in je prozaïsche gedichten is het toch meer het ritme van de diarree waarin nauwelijks een lijn te ontdekken is maar dat is niet zo erg als dwangrijm of ander ongemak het zij zo. Prijzen zul je er niet mee halen maar door het volgen van de korte lijn naar zijn hart komt de poëet dichter bij zichzelf veel dichter.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *