De Nederlandse taal is mooi
het is een machtig instrument.
Toch houd ik vandaag een warm pleidooi
om uit het rijk’ assortiment
van woorden en begrippen
één van die duizenden te wippen.
Luister naar mijn argument.
Eigenlijk, dat is het woord
dat ik vandaag wil wraken.
Let erop, als u het hoort,
als men iets duidelijk wil maken,
in private sfeer of in de krant
dan schept dát woord toch juist weer mist,
en leidt dan vaak tot misverstand
of echtelijk twist.
Het kiest niet voor vertrouwen
maar is meer van nuance.
Je kunt er niet op bouwen;
biedt meer uitvluchten dan kansen.
Het is niet uitgesproken koud,
of onverdraag’lijk warm,
het is van alles wat, het houdt
wat slagen om de arm.
Eigenlijk, dat is onaf;
je kunt er niet op bogen.
Dat woord, dat is een beetje laf;
het is meer van gedogen.
Het is niet zwart, het is niet wit,
een antwoord geeft ’t niet, dat woord:
het is het allemaal.
Wat blijkt? Aan ‘t einde van de rit
wijst eigenlijk op zelfmoord,
gewoon suïcidaal.
U hebt nu mijn betoog gehoord.
Ik eis kordate stappen:
Rap uit het lexicon dat woord!
Weg ermee. Nu! Schrappen!
